„Glück kann man nich kopen, avers ton Glück kann man lopen“

„Över de Sport Emin de Silva mit de Min­schen tosame­kamen. Dat Lopen gifft em Stütt un hett em wiet na vörn bracht.“ (© Bild: Privat)

Dat is dat Motto van Emin da Silva. Un dat hett he sien ganzet Läven lang genau so maakt. He is lopen. Geborn is he 1973 in de Türkei. In een lütjet Dörp in een grode Familje mit 14 Geschwister. He seggt sülben, dat sien ganze Kind­heit prägt weer van de türkisch-kur­dischen Kon­flikt. As he denn sülben in‘t Militär schull, is he 1991 na Düütsch­land flücht. 40 Dage hett de Flucht düert. At Asyl­bewer­ber kunn he avers ok in Düütsch­land nix maken. He druff nich arbei­ten un ok nich studeern. In disse Tied hett em de Sport jümmers an‘t Läven holen. Foot­ball, dat kunn he. In versche­den Bremer Vereens hett he späält. Dorbi hett he väle Minschen kenn­lehrtt, de em hulpen hebbt, ok mit de düütsche Spraak. 2001, na 10 Johr wurd sien Asyl­andrag denn end­lich bewil­ligt un he kunn arbeiten. Dischler hett he lehrt un dar ok arbeit.

Wiel em de Sport so vääl hulpen hett in all de Jahren, hett he beschla­ten, ok anner Lüe dorvör to begeis­tern un de Völker so tosa­men to bringen. 2002 weer denn sien erste Loop-Akschon: 10 Mara­thons in 10 Dage. Van Hamborch na Berlin. Siet dem hett he jümmers woller mit Akscho­nen van sik räden maakt. De Bremen Marathon is he trüggels lopen oder mit verbun­nen Oogen. He is 2010 108 km dör de Wüste Nami­bias lopen. 2011 denn furs noch mal. At Vörbe­rei­ten het he een Akschon op een Lop­band maakt. För jedeen Land op de Eer dree Minu­ten. 209 Kinners ut versche­den Länner hebbt eem darbi jümmers för dree Minuten begleit. „Wenn ik mark, dat de Lüe mitmaakt un mi verstaht, denn kann ik noch mal so vääl at sünst,“ seggt Emin.

Sien gröttsten Loop, de Loop van sien Läven, as he sülben dat nöömt het, wull he 2013 maken. Van Bremen na Istan­bul. 2.800 km in 67 Dage. Avers kört bevör he dar weer, het em de Türkei nich rin laten. Avers dat weern immerhin 67 Mara­thons an‘t Stück Dat har em vörher nümms glövt. At Dank hett em Bundes­prä­sident Joachim Gauck dorför na Berlin inlaad. Emin: „Klar bün ik dor hen. Tofoot, dat versteiht sik van sülben.“ Hüte arbeit Emin nich mehr at Dischler sondern at Sozial­arbeiter bi de Sama­riter Bund in Bremen. He is dar in een Wohn­grupp, in de unbe­glei­tet, minder­jäh­rige Flücht­linge wahnt. He seggt sülben: „Durch meine täg­liche Arbeit in die­sem Bereich – nichts könnte besser zu mir passen – weiß ich, dass Hilfe und Unter­stüt­zung für allein­stehende Flücht­linge beson­dere Aufmerk­samkeit benötigt.“ Uterdem holt he Vördräge un vertellt van sien Läven un wie de Sport em hulpen hett, sien Weg to finnen.

Een van sien jüngste Loop-Akschon weer dissen Februar­maand, as he in Bremen 45 Stunnen an‘n Stück op een Lop­band lopen is. To sien 45 Geburtstag wull he för jedet Jahr ut Dank­barkeit een Stunnen lopen. Darbi hebbt em woller väle Lüe begleit. Willi Lemke oder Marco Bode van‘n SV Werder Bremen ton Bispill. Werder Bremen, dat is sien tweete Leiden­schupp. Jümmers, wenn de Grön-Witten een Spill in Bremen haarn, hett Emin een besun­nern Loop maakt. Mal is he sounsoväl mal um‘t Stadion lopen oder vör‘t Stadion de Trepp 100 Mal rup un runner. „Un jümmers denn hett Werder wunnen“, behaupt he mit een Smüstergrienen.

Bi all sein Akschonen steiht jümmers de Hülp an eerste Stäe. Emin sammelt Geld in un spend dat denn an verscheden Vereenen oder Insti­tutionen. Annerlest keem bi een Charity-Loop för Tierwai­sen 5.000 € tosamen. Klar, dat Emin da Silva in alle Welt bekannt is. Un he is een Vörbild. Nich bloots för Kinner. Ok so manchen „Groden“ kann van em wat lehrn. He hett op sien Moder hört, de em seggt het: Glück kann man nich kopen.

Quelle:    dieser Artikel von Manfred Scholz wurde veröffentlicht von der NORDWEST-ZEITUNG Online (NWZ) am 14. Juli 2018

←  zurück

Dieser Eintrag wurde veröffentlicht in Presse von Gast. Setze ein Lesezeichen zum Permalink.